പെണ്‍ജന്മം

ഒരു പെണ്ണായി ജനിച്ചതില്‍ ഞാനെന്നും സന്തോഷിച്ചിട്ടെ ഉള്ളൂ..അഭിമാനിച്ചിട്ടെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.വളര്‍ച്ചയുടെ ഓരോ പടവുകളെയും കാല്പനികതയുടെ നിറം ചേര്‍ത്ത് ആസ്വദിക്കുക തന്നെ ആയിരുന്നു.മുത്തശ്ശിയുടെ പ്രിയപ്പെട്ട പേരക്കുട്ടി.അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും വാ തോരാതെ സംസാരിക്കുന്ന കിലുക്കാം പെട്ടി.കൂട്ടുകാര്‍ക്കിടയിലെ സ്നേഹത്തിന്‍റെ കണ്ണി..കൂട്ടുകാരെല്ലാം പ്രണയത്തിന്‍റെ മഴവില്‍ നിറങ്ങളില്‍ മുങ്ങി നിവര്‍ന്നപ്പോള്‍ ഞാന്‍ പുസ്തകങ്ങളുടെ ലോകത്തായിരുന്നു.കഥാപാത്രങ്ങള്‍ കളിക്കൂട്ടുകാരായി.രാവുകള്‍ പകലാക്കി പുസ്തകങ്ങളുമായി ചങ്ങാത്തം കൂടി.എന്നെങ്കിലും ഒരിക്കല്‍ പ്രണയത്തിന്‍റെ മായാത്ത സുഗന്ധവുമായി വന്നു ചേരാവുന്ന രാജകുമാരനെ സ്വപ്നത്തില്‍ കണ്ടു...

ജനിച്ചു വീണപ്പോള്‍ അയ്യോ പെണ്‍കുട്ടിയെന്ന് ആരും പരിഭവിച്ചില്ല.പിന്നെ വളര്‍ന്നു വലുതായപ്പോള്‍ അവളുടെ ഇഷ്ടങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടി എല്ലാവരും സ്നേഹിച്ചു മത്സരിച്ചു.പെണ്‍കുട്ടിയെന്ന് കരുതി എവിടെയും അവള്‍ രണ്ടാം തരക്കാരിയായില്ല.വയറു നിറഞ്ഞു കവട്ടി ഒഴുകിയ മുലപ്പാലില്‍ ...സ്നേഹം കൂട്ടിക്കുഴച്ചു ഊട്ടിയ ചോറ് ഉരുളകളില്‍..നെഞ്ചോടു ചേര്‍ത്ത് പാടിയുറക്കിയ താരാട്ട് പാട്ടുകളില്‍ ..കവിളില്‍ എണ്ണാതെ തന്ന ഉമ്മകളില്‍ ...പല വര്‍ണ്ണങ്ങളില്‍ കൈ നിറഞ്ഞു കിടന്ന കുപ്പി വളകളില്‍..എന്നും എന്നും അവള്‍ ഒന്നാം സ്ഥാനക്കാരിയായിരുന്നു..അവളുടെ നീണ്ട മുടിപ്പിന്നലുകള്‍ അമ്മയുടെ സ്നേഹം തന്നെ ആയിരുന്നു.

സ്നേഹത്തിലും മുലപ്പാലിലും വേര്‍തിരിവ് കാട്ടാതിരുന്ന അമ്മയെ സംരക്ഷിക്കാന്‍ പെണ്‍കുട്ടിയായ നിനക്ക് അവകാശമില്ലെന്ന് പറയുന്ന സമൂഹമേ എനിക്ക് നിന്നോട് അറപ്പും വെറുപ്പുമാണ്.എന്തിനാണ് അമ്മെ ഒരു പെണ്ണായി എന്നെ ജനിപ്പിച്ചത്?ആണായി ജനിച്ചിരുന്നെങ്കിലെന്നു ആദ്യമായി ആഗ്രഹിച്ചു പോവുകയാണ്.സ്നേഹത്തിന്‍റെ പേര് പറഞ്ഞു വന്നു ചേര്‍ന്ന ബന്ധങ്ങളൊക്കെ എനിക്കെന്‍റെ അമ്മയെ നഷ്ടമാക്കിയല്ലോ.നെഞ്ച് തകര്‍ക്കുന്ന നോവിലും കരയാതെ ചിരിക്കാന്‍ അമ്മ തന്ന പാഠങ്ങള്‍ എനിക്ക് ശക്തിയാവുകയാണ്.മുറിഞ്ഞ പൊക്കിള്‍ കൊടിയുടെ നോവ്‌ ഒരു വാരമേ നീണ്ടു നിന്നുള്ളൂ..മുറിഞ്ഞു പോയ ഈ ആത്മബന്ധം മരണത്തോളം എന്‍റെ നോവാണ്..എന്‍റെ ആദ്യത്തെയും അവസാനത്തെയും കൂട്ടുകാരിയും ബന്ധുവും അമ്മ മാത്രമെന്ന് ഞാന്‍ തിരിച്ചറിയുകയാണ്..