തിരയുന്നില്ല ഞാൻ നിന്നെ തഥാഗഥാ

 തഥാഗഥാ,
നിന്നെ തിരയുന്നില്ലെന്ന നാട്യത്തിൽ
കൊഴിഞ്ഞു പോയെത്ര വർഷങ്ങൾ
വഴി തെറ്റിയലയുന്ന പാദങ്ങൾ
സ്വപ്നങ്ങൾ വറ്റിത്തുടങ്ങിയ കണ്ണുകളിൽ
ഇടറുന്ന കാഴ്ചകളുടെ തിരയിളക്കം

ഇനി താണ്ടാൻ ഒരു മലയും ബാക്കിയില്ലെന്നിരിക്കെ
നീന്തിക്കടക്കുവാൻ ഒരു പുഴയുമില്ലെന്നിരിക്കെ
അടർത്തി മാറ്റുന്നു  ഞാനീ പുറം കാഴ്ചകളുടെ ലോകത്തെ
പ്രാർത്ഥനകളും മന്ത്രങ്ങളും ഒഴിയുമ്പോൾ
ഉള്ളിൽ നിറയുന്ന മൗനത്തിൽ
നീ മാത്രം നിറയുന്നു
നിന്നെ മാത്രം അറിയുന്നു

ഏറെ തളർന്നോരെന്റെ കാൽപ്പാദങ്ങളെ
ചേർത്ത് വയ്ക്കുന്നു നിന്റെ കാൽപ്പാടുകളിൽ
വഴികളെല്ലാം തീരുന്നൊരിടത്തു നിന്ന്
നിന്നിലേക്കുള്ള വഴി തുടങ്ങുന്നതായറിയുന്നു ഞാൻ
എങ്കിലും
തിരയുന്നില്ല ഞാൻ നിന്നെ തഥാഗഥാ